تحقیق درباره عوامل هواديدگي خاك

تحقیق درباره عوامل هواديدگي خاك در 98 صفحه با فرمت word 

اولين طبقه بندي خاك را داكوچايوف انجام داد كه اين دانشمند معروف است به پدر خاكشناسي.

شروع كننده و اوليت عامل هواديدگي باران است كه با نفوذ باران در شكافها باعث بازشدن صخره ها و خورده شدن آنها مي شود و وقتي با باد همراه شد اين خوردگي بيشتر مي شود و در اين حالت درروي صخره ها يك لايه نازك خاك متولد مي شود كه اين خاك ابتدايي ترين خاك است و اصطلاحاً خاك در جا است يعني در همان بستر متولد شده.

عوامل هواديدگي خاك:

1- باران

2- يخ زدگي يا آب شدن

3- باد

اقليم روي خاك يك منطقه تاثير مي گذارد.

عوامل خاكسازي

1- سنگ مادر 2- اقليم يا آب و هوا 3- پستي و بلندي 4- زمان 5- موجودات زنده

ريني از دانشجويان داكوچايوف بود كه عوامل بالا را عوامل خاك سازي نام نهاد.

خاك: محيطي است يا به عبارت ديگر پوستة نازك سطح خشكيهاي زمين را گويند كه بر اساس عوامل اقليمي برروي سنگ مادر و بر اساس پستي و بلندي در طول زمان به وجود مي آيد و موجودات زنده در آن نقش دارند.

Pedology خاك: هدف اين گروه اين بود كه خاك را به عنوان موجود غيرزنده طبقه بندي مي كنند.

ادافولوژي: شاخه اي ديگر از علم خاك شناسي است كه به رابطه آب و خاك و گياه مي پردازد.

از نظر اين گروه خاك موجودي است زنده كه به عنوان تكيه گاهي براي گياه و محلي است براي تغذيه و جذب آب براي گياه هم مي باشد. خاك سطحي ترين پوستة قشر زمين است.

تفاوت خاكشناسي و زمين شناسي: در خاك شناسي فقط 200 متر سطح زمين مورد بررسي قرار مي گيرد و از آن به پايين مخصوص زمين شناسي.

براي شناخت خاك (شناخت لايه خاك) لازم است حفره اي حفر كنيم كه به آن پروفيل يا نيم رخ گويند. همه خاكها يك نوع پروفيل ندارند.

شرايط پروفيل: اعلام محيط بررسي خاك از نوع سايه بودن يا زير خورشيد بودن و حتماً بايد در آفتاب باشد.

1- در نيمكره شمالي پروفيل را طوري مي زنيم كه يكي از ديواره هاي پروفيل به سمت خورشيد باشد و همچنين نيم كره جنوبي. ابعاد پروفيل 2m طول 1m عرض 1.5m تا 2m متر ارتفاع كه ارتفاع پروفيل بستگي به منطقه فعال ريشه در چه منطقه يا قرار دارد يعني ريشه گياه چه مقدار رشد مي كند.

به هر لايه كه روي هم قرار گرفته افق گفته مي شود. عوامل تمايز افقها: 1- رنگ 2- ريزي و درشتي ذرات كه به آن بافت خاك گويند. 3- ترتيب قررار گرفتن يا طرز قرار گرفتن ذرات آن كه به ساختمان خاك معروف است.

Pedon پدون: كوچكترين واحد حجمي يك خاك كه تمام خصوصيات آن خاك را داراست گويند. و به حفره اي كه وقتي پدون را درمي آوريم پروفيل گويند.

Poly Pedon: به مجموعة چند پدون پلي پدون گويند.

خاك از سه فاز مختلف تشكيل شده

1- فاز جامد

1- فاز معدني (مواد معدني)

2- فاز آلي (مواد آلي)

در يك خاك نرمال فاز جامد %50 آنرا تشكيل مي دهد كه %5 آن مواد آلي، %45 مواد معدني است.

2- فاز مايع %25 تا %30 آب

3- فاز هوا كه %25 تا %30 را تشكيل مي دهد.

اگر فاز مايع زياد شود فاز هوا كم مي شود و اگر فاز هوا زياد شود فاز مايع كم مي شود و فاز جامد هميشه ثابت است. بين رطوبت هوا و رطوبت خاك يك تعادل برقرار است. و همچنين در ميزان ازت خاك و هوا. تنها مورد متفاوت در ميزان Co2 و اكسيژن خاك و هوا است كه اكسيژن خاك كمتر از اكسيژن هواست.

املاحي كه در آب داخل خاك است بيشتر از املاح آب سطح زمين است.

مواد معدني در خاك خصوصيات فيزيكي خاك را كنترل مي كند.

مواد معدني در خاك سه گروه هستند1- شن(sand) 2- سيلت(silt)3-رس(clay)

خاك مورد بحث ما خاكي است كه قطر ذرات آن كمتر از 2mm است. و به دليل وجود هدفهاي متفاوت ميزان مواد معدني خاك و طبقه بندي آنها متفاوت است.

3 طبقه بندي وجود دارد 1- آمريكايي 2- بين المللي 3- اروپايي.

1- در آمريكايي بيشتر به اندازه شن توجه شده است.

2- در بين المللي به هر سه ذره خاك توجه شده است.

به درصد نسبي ذرات تشكيل دهنده خاك (شن، سيلت، رس) بافت خاك گويند و بافت براي هر نوع خاك متفاوت است.

افق آلي: ميزان مواد آلي در اينجا زياد است يا افق O(Organic) بعد از اين افق، افق A است.

سطحي ترين افق در خاك افق O است كه محل تجمع مواد آلي و نسبت به افقهاي زيرين پررنگ تر است به خاطر وجود مواد آلي. افق بعدي افق A است كه مخلوط مواد معدني و آلي است. يك افق معدني است و رنگ آن از بقيه افقهاي پايين تر و تيره تر است ولي از افق O روشن تر است. محل توسعه ريشه فعال گياه در افق A مي باشد. بيشترين جذب گياه در افق A انجام مي دهد. بيشترين عمليات كشاورزي و خاك ورزي در افق A انجام مي‌شود. به اين افق كه محل توسعه ريشه است و عمليات كشاورزي در آن انجام مي شود افق سطح الارض Top Soil ناميده مي شود.

افق B زير افق A قرار دارد و محل رسوب موادي است كه از افق A آمده و يك افق رسوب شده Illuvial گفته مي شود. افق B جداي از افق A است و جايي است كه عمليات كشاورزي انجام نمي شود ولي استثناً در هنگام subsoiler انجام مي شود. اگر رسوب املاح از افق A به افق B متوالي انجام شود و تمام املاح افق A شسته شود افق جديدي بنام افق E، تشكيل مي شود و Elluvial ناميده مي‌شود كه بين افق A و B قرار دارد و از همه روشنتر است.

در منطقه B توسعه ريشه وجود ندارد و كم است.

بعد از افق B افق C است.

اگر خاك در جا تشكيل شده باشد و جنس خاك با سنگ زيرين يكسان باشد آن سنگ مادر P است و اگر مشابه نباشد سنگ بستر R است.

هرچه لايه هاي عميق تر باشد نشان دهندة عمر بالاي خاك است.

در منطقه O و A هوازدگي شيميايي زياد است و در منطقه C و P يا R هوازدگي فيزيكي زياد است. افقهاي تحت الارض افقهايي است كه عمليات كشاورزي و رشد ريشه در آن انجام نمي شود. در بعضي اوقات افق B و C افق تحت الارض ناميده مي‌شود كه بستگي به ضخامت لايه هاي زمين دارد.

اولين مشخصه شناخت خاكها و افقها: 1- رنگ است 2- ريزي و درشتي به عنوان بافت خاك 3- طرز قرار گرفتن اجزاء (ساختمان خاك).

ذرات خاك نرم از 2 ميلي متر كمتر است.

سه جزء تشكيل دهنده خاك (رس clay، سيلت silt، شن sand)

تفاوت در دو طبقه بندي در مرز بين سيليت و شن است بين 0.02 و 0.05 است و به علت هدف مطالعه ذرات اين گونه طبقه بندي شده.

و شباهت آنها مرز بين شن و سيلت 0.002 است. و دليل اين به شكل آن برمي‌گردد كه شن و سيليت كروي است ولي رس ورقه اي است و كروي نشدن رس به اين دليل است كه رس يك كاني ثانويه است (كاني كه تركيب و ساختمان آن اصلاً عوض شده ………) و شن و سيليت يك كاني اوليه است. كاني اوليه: (كاني كه كه تركيب و ساختمان آن همان سنگ اوليه است يعني سنگ مادر خرد شده و خواص آن تغيير نكرده) رسها خاصيت كلوئيدي دارند يعني نه محلول اند و نه رسوب و اين موضوع در مرز 0.002 اتفاق مي افتد. و رسوب ذرات 4 روز طول مي كشد و دليل آن به خاطر ورقه اي بودن آنهاست. و به خاطر اينكه سطح ويژه آنها (سطحي كه جسم با محيط در تماس است) بيشتر است.